اين سحابي با سرعت تقريبي 20 کيلومتر (12 مايل) در ثانيه رو به بيرون حرکت ميکند و بعد از 35 هزار سال در محيط ميانستارهاي پراکنده خواهد شد. ته مانده های ابرنواختری معمولاً در حال دور شدن از ستاره مادر خود هستند و در پی برخورد به غبار و گاز کهکشانی آهسته رونده تر داغ می شوند. برخلاف سحابیهای گسیل پراکنده، این سحابیها ظاهر واضحتری دارند، معمولاً به شکل دایرهای، که وقتی ویلیام هرشل برای اولین بار آنها را در دهه 1780 مشاهده کرد، به یاد یک سیاره میافتاد. چون قطر متوسط این سحابیها بیلیون بیلیون بار بزرگتر از خورشید است، باید چنان انتظار داشته باشیم که نورانیت کلی آنها بیلیون بیلیون برابر بزرگتر از نورانیت خورشید باشد.
سحابی شکارچی یا جبار
برخی سحابیها بدلیل انفجار ابرنواخترها پدید میآیند، و از این رو دستهی آنها سحابیهای بازمانده ابر نواختر نامگذاری شده است. در این موارد ستارههای کوتاه عمر دچار یک انفجار داخلی در هستههایشان شده و لایههای بیرونی خود را پوستاندازی میکنند. انفجار مذکور، باقیماندهای به شکل جسمی متراکم، یعنی ستارهی نوترونی بهجای میگذارد – همچنین ابری از گاز و گرد و غبار که توسط انرژی انفجار یونیزه میشود. درمقابل، چگالی اتمسفر زمین حدوداً 30 کوینتیلیون (ده به توان 18) مولکول در هر سانتیمترمکعب در سطح دریا میباشد.
پنج میلیون سال پیش ابر عظیمی از گاز و غبار تشکیل سحابی خورشیدی را داد. بر اثر چرخش این ابر مواد در مرکز جمع شده و بر اثر گرمتر شدن مرکز همجوشی هسته ای بوجود آمد و عاقبت خورشید شکل گرفت . در سحابي انکساري ذرات غبار نور را منعکس نميکنند، بلکه متواري ميکنند. نور قرمز ميتواند آسانتر از نور آبي از ابر غبار بگذرد، پس نور آبي بيشتر پراکنده ميشود، اين امر موجب آبي شدن آن ابر ميشود.
سحابی چیست و چگونه تشکیل میشود؟
با این حال اولین مشاهدات دقیق در انتظار دانشمند معروف کریستیان هویگنس در 1659 بود. همچنین هویگنز اولین کسی بود که یک فرمول استاندارد برای نیروی گریز از مرکز ارائه کرد، که در سال 1659 منتشر شد و بدین صورت این سال یعنی 1659 سال بزرگی برای هویگنس بود. با این حال چنین توصیفاتی به سختی سطح سحابیها و اهمیت آنها را توصیف میکند.
چنین اجرامی اغلب در محیط بین ستارهها که به عنوان محیط میان ستارهای شناخته میشود، قرار دارند. شکلی دیگر از سحابیها تحت عنوان سحابی سیارهنما شناخته میشود که از ورود یک ستاره کمجرم به مراحل آخر عمرش حاصل میگردد. در این سناریو، ستارهها به غول سرخ تبدیل شده و لایههای بیرونی خود را بهسبب تشعشعات هلیومی داخلشان از دست میدهند. زمانی که ستاره بقدر کافی جرم از دست داد، دمایش افزایش یافته و نور اشعهی فرابنفشی ساطع میکند که باعث یونش تمام مواد اطرافش، که خودش کمی قبلتر از دست داده بود میشود. این شاخه که خود شامل زیرشاخهای دیگر به اسم سحابی پیش-سیارهنما میشود، شامل جرمی نجومیست که بخشی کوتاه از عمرش را در ستارهای در حال شکلگیری میگذراند. این یک فاز سریع و زودگذر است که شامل اواخر شاخهی عظیم مجانبی و بدنبالش سحابی سیارهنماست.
ابرهای کدر و ماتی که تشعشعات قابل رؤیت ندارند و نه تنها توسط ستارهها هم روشن نمیگردند بلکه مانع رسیدن نور اجرام درخشندهی پشتشان به ما نیز می شوند. مشابه سحابیهای نشری و بازتابی، سحابیهای تاریک هم منبع تشعشعات مادون قرمز میباشند که بطور عمده این تشعشعات بهدلیل حضور گرد و خاک درونشان میباشد. فرایند تشکیل سحابی از فضای میانستارهای آغاز میشود و یک سحابی بر اثر تحمل فشار گرانشی، میان بخشهایی از فضای میانستارهای متولد میگردد. کشش گرانشی متقابل بین ذرات میانستارهای تودهای از مواد را در کنار یکدیگر قرار میدهد که با گذشت زمان نیز سنگین و سنگینتر میشود.
مواد اصلی تشکیلدهنده این دو نوع سحابی هیدروژن و هلیوم و اندکی از گازهای دیگر و ذرات غبار است. در بازوهای مارپیچی کهکشان راه شیری نیز سحابیهای متعددی از این دو نوع را میتوان یافت. منظومه شمسی حدود ۴۰۵ میلیارد سال پیش در چنین ناحیهای آفریده شده است. سحابی خارج کهکشانی تودههای عظیم و پیوستهٔ گازی نیست، بلکه مجموعهای است از ستارگانی شبیه ستارگان کهکشان. ستارگان غول سرخ در اواخر عمرشان لایه های گازی بیرونی شان را به دور می اندازند. این لایه ها پوسته منبسط شونده ای از گازهای تابان را تشکیل می دهند که سحابی سیاره ای نامیده می شوند.
- سحابی ابر یا هر چیز دیگری است که از گرد و غبار و گاز میانستارهای تشکیل شده سحابی چگونه تشکیل میشود است.
- در سحابي انکساري ذرات غبار نور را منعکس نميکنند، بلکه متواري ميکنند.
- آبادیس افزونه ای کاربردی برای مرورگرهای فایرفاکس و کروم، اپلیکیشن موبایل و همچنین ربات تلگرام دیکشنری و مترجم طراحی کرده است که میتوانید از لینک های بالا دانلود کنید.
- ولی نورانیت فعلی سحابی امرأه المسلسله بسیار کوچکتر از این اندازه است و از 1.7 بیلیون برابر نورانیت خورشید تجاوز نمیکند.
سحابی چیست؟ سحابی ها چگونه تشکیل میشوند؟
سحابیها به پنج دسته عمده تقسیم میشوند که عبارتند از گسیلشی یا نشری، بازتابی، تاریک، سیارهای و بقایای ابرنواختری. همچنین با این توضیحات، تفاوت سحابی و ستاره مشخص میشود؛ ستاره جرمی کروی و حاوی پلاسماست که در ابرهای گاز و غبار یعنی همان سحابی شکل میگیرند. سحابی یک کلمه لاتین به معنای «ابر» است و در علم نجوم به هر جرم آسمانی اطلاق میشود که هنگام مشاهده از طریق تلسکوپ، ابر مانند به نظر رسد.